hayatta öyle bir an geliyorki bütün umutların bittiği anda insan yeniden doğuyor..bir söz,yeni tanışalan biri,bir olay,vs. insana yeni bir umut.
ankara'da 19 gün geçti hep bekledim o "bir an" ne zaman olacak diye.meğer olmuşta ben farkına varmamışım.insan bazen hayatın koşuşturmacasında ne yaptığının,kiminle dans ettiğini farkında değil.bu gece bakınca şu 19 günün özetine;pek verimli geçmediğini düşündüm.ama düşününce yeni tanıştığım insanları; aklıma takıldı 2 kişi.
bir iyi,bir kötü gibi geliyor aslında ama toplamda 2 sayılır.niye?çünkü bazen kötü olan şeylerde yararımızadır bu hayatta!tıpkı "kötüler olmasa,iyilerin değeri bilinmezdi" gibi..
gelelim kötüye/iyiye..Kötü çünkü ne kadar çok değer verirsen bazen karşındakinden o kadar az değer(saygı) görüyorsun.İyi çünkü bazen en beklemediğin biri beklenenden daha fazla etkiliyor seni.Kötü çünkü fazla naz aşık usandırır.İyi çünkü senden büyükleri dinlemek bazen en iyi nasihattir.Kötü kafası karışık olan birine asla bulaşma.İyi artık ne istediğimi biliyorum.Kötü kalp mantığı yeniyor.İyi kariyer+yalnızlığı gördüm.Kötü aslında o kadarda kötü değil.İyi keşke benden büyük kardeşim olsaydı,hatta ablam olsaydı.
tabi birde iş hadisesi var ki; sanırsam esas olay şimdi başlıyor galiba..